ΤO BIBΛΙΟ των Ηρώων του τρόμου   Ειναι ενα απο τα πολλα τραγουδια του Π.σιδηροπουλου , με πολυ βαθη νοημα ,δωστε βαση στα παρακατω λεγομενα tou......  Διαφορων ειδών ήρωες,yπαρχουνε άγνωστε νεαρέ. Ο Χριστός ήταν ένας απ' αυτούς, ο Μαρξ ήταν ένας απ' αυτούς, ο Φρόιντ ήταν ένας απ' αυτούς, ο Καρλ Γιούνγκ ήταν ένας απ' αυτούς, ο Ντελέζ είναι ένας απ' αυτούς, ο Γκεταρί είναι ένας απ' αυτούς. Οι άνθρωποι αυτοί έχουν βιογραφίες. Οι άνθρωποι αυτοί μεγαλώνουν γενιές. Οι άνθρωποι αυτοί είναι υπεύθυνοι για γενιές. Στο βιβλίο λοιπόν αυτών των ηρώων, που όταν έχεις μια τέτοια υπευθυνότητα, μπορεί να είναι και βιβλίο και τρόμου, εγώ νεαρέ άγνωστε, έκατσα κι έψαξα αυτές τις φάτσες, που εσύ ζητούσες στα νιάτα σου. Και σ' έχω δει πάρα πολλές φορές ζαρωμένο, σε κάποια γωνιά του δρόμου να προσεύχεσαι σ' αυτούς τους ήρωες, να αισθάνεσαι ενοχές απέναντί τους, κι όταν ψάχνεις να βρεις την αιτία για τις ενοχές αυτές να μην τη βρίσκεις. Σε ρωτάω, μπορείς να μου απαντήσεις αν θα σε ρωτήσω ποιος απ' όλους αυτούς τους ήρωες ή και θεούς, γιατί πολλοί τους θεοποιούν, ποιος απ' όλους λοιπόν απ' αυτούς τους ήρωες ή θεούς ορίζουν εσένα; Ποιοι είναι αυτοί που σε γεμίζουν μ' αυτές τις ενοχές; Γιατί το βλέπω πάρα πολύ καλά ότι πονάει το στομάχι σου, χτυπάει βλέπεις το άγχος στο στομάχι, η νεύρωση που λένε αν έχεις ακούσει. Κι αυτή τη νεύρωση εγώ τη θεωρώ εγκληματική, για έναν ανθρώπινο χαρακτήρα και οργανισμό, αν την προσωποποιήσω θα της δώσω το πρόσωπο του Μαρξ, αν τη ντύσω θα την ντύσω με το χιτώνιο του Χριστού και αν δω τα χρόνια αυτού του προσώπου, οι πολλές ρυτίδες που θα έχει, θα είναι φροϋδικές. Τώρα τα χίλια πρόσωπα που όλα αυτά έχουν δώσει σε σένα, μόνο με φαντάσματα της Μέδουσας, αν ξέρεις ελληνική μυθολογία, εγώ μπορώ να τα παραλληλίσω.

Πρεζες... υπαρχουν πολλες ΔΕΝ ειναι μονο η ΗΡΩΙΝΗ, η Ηρωινη ΟΜΩς ΣΚΟΤΩΝΕΙ!!! αυτη ειναι η ΜΟΝΗ διαφορα!!!!

~Συγκινήθηκα.. πραγματικά με άγγιξαν πολύ όλες αυτές οι ιστορίες ζωής.. τα συγκεκριμένα άτομα.. αλλά και όλα εκείνα που βρίσκονται κάπου εκεί έξω περιμένοντας να κάνουμε το ελάχιστο για αυτά.. κ όμως το μόνο που προσφέρει η κοινωνία είναι για άλλη μία φορά το σκληρό της πρόσωπο, την αδικία κ την αδιαφορία.. αλλά εγώ τι να πω? νομίζω πως εσείς τα ξέρετε πολύ καλύτερα.. τα αντιμετωπίσατε κ ίσως τα αντιμετωπίζετε ακόμα.. ευτυχώς εγώ δεν πέρασα από τον κόσμο των ναρκωτικών ούτε γνώρισα τη "γυναίκα" που συνάντησε τους περισσότερους από εσάς .. κ ειλικρινά εύχομαι να μην βρεθεί ποτέ στο δρόμο μου.. αν κάτσεις κ σκεφτείς πόσο κοντά μας είναι όλα αυτά για τα οποία εμείς αδιαφορούμε επειδή αποκλείουμε το να συμβούν σε μας τους ίδιους.. στα δικά μας πρόσωπα.. είναι πραγματικά ανατριχιαστικό.. ίσως η αδιαφορία να είναι ένας τρόπος άμυνας αλλά σε καμία περίπτωση δεν είναι δικαιολογημένη.. πάντως όπως είπα κ σε ένα άτομο απο εδώ που οι διηγήσεις του με ταξίδευαν εχτές όλη νύχτα.. δε χρειάζεται να πέσεις στα ναρκωτικά για να καταλάβεις πόσο σκληρός είναι ο κόσμος.. αν κ σχετικά μικρή το γνώρισα αυτό σε έναν βαθμό.. ίσως κ από συνομήλικούς μου.. θα ανοίξω κ εγώ λίγο την ψυχή μου έστω κ για πρώτη φορά.. σε πολλά από τα κείμενα που διάβασα βρήκα τον εαυτό μου.. περνάω μία φάση απομόνωσης κ μοναξιάς όχι απο επιλογή μου.. είναι πραγματικά πολύ δύσκολο να χρειάζεσαι ένα φίλο ακόμη και στην πιο απλή στιγμή της ζωής σου κ να μην τον έχεις.. όταν εννοώ φίλο αναφέρομαι σε άτομο που να σε σέβεται κ να σε εμπιστεύεται.. να είναι μαζί σου εκεί που θα χρειαστείς τη βοήθειά του κ να στη προσφέρει χωρίς να τη ζητήσεις.. φυσικά αναφέρομαι σε ένα άτομο ιδανικό που σπανίζει στις μέρες μας.. κ εγώ απλά απορώ γιατι...πόσο δύσκολο μπορεί να είναι για κάποιον να αγαπήσει..?γιατί άραγε οι άνθρωποι φοβούνται τόσο..?πληγώθηκα από άτομα που πίστεψα κ αγάπησα.. όμως νομίζω πως ξέρω τι μας κάνει τόσο ψυχρούς.. (κ εσύ έτσι ψυχρός θα ήσουν αν έβλεπες τα γεγονότα να περνάνε απλά από μπροστά σου χωρίς να είσαι ο πρωταγωνιστής ..) είναι ο τρόπος που έχει διαμορφωθεί η ίδια η ζωή.. οι ταχύτατοι ρυθμοί.. ::frustrated το γεγονός ότι δε ζούμε τη ζωή που θέλουμε αλλά εκείνη που νομίζουμε ότι θέλουμε.. νομίζοντας πως είμαστε ευτυχισμένοι.. κ η δική μου η ζωή μέσα σε γρήγορους ρυθμούς είναι κ στο άγχος.. βρίσκομαι σε έναν διαρκή αγώνα με το ρολόι μου...στο μυαλό μου τρέχουν οι σκέψεις,το πρόγραμμα..ξανά κ ξανά.. μία επαναλαμβανόμενη ταινία.. μέχρι ένα πρόσφατο πρωινό που έδωσα δύο λεπτά στον εαυτό μου χαλάρωσης κ ηρεμίας.. κ έτσι ξαφνικά άνοιξα τα μάτια μου γύρω στα 18  μου χρόνια συνειδητοποιώντας τι έχω χάσει ,τι χάνω.. εγκλωβισμένη μέσα σε μία ζωή που γεννήθηκα να υπηρετώ..όχι σε μία που ζωή που διάλεξα.. όπως κ εσύ άλλωστε.. δεν έχω ερωτευτεί κ δεν έχω νιώσει το αίσθημα της ελευθερίας καλπάζοντας με ένα άλογο στις όχθες ενός ποταμού..δύο πράγματα που θέλω όσο τίποτα αυτήν την περίοδο της ζωής μου.. δε ζητάω πολλά... ίσως πολύ πιο λίγα από ότι η ζωή μου προσφέρει αυτή τη στιγμή.. κ όμως γιατί να είναι τόσο δύσκολο να τα ζήσω..?γιατί να μην μπορούμε να ζήσουμε την κάθε στιγμή όπως εμείς θέλουμε..?ένα ομορφο ρητό λέει: ~..το αύριο δεν το έχει εξασφαλίσει κανείς είτε νέος είτε γέρος..σήμερα μπορεί να είναι η τελευταία φορά που βλέπεις τους ανθρώπους που αγαπάς.. γι αυτό μην περιμένεις άλλο καν το σήμερα ..γιατί αν το αύριο δεν έρθει ποτέ θα μετανιώσεις σίγουρα για τη μέρα που δε βρήκες χρόνο για ένα φιλί,μία αγκαλιά, ένα χαμόγελο κ ήσουν απασχολημένος για να κάνεις πράξη μία τελευταία τους επιθυμία... κανείς δε θα σε θυμάται για τις κρυφές σου σκέψεις.. ~..ποιος όμως το τηρεί αυτό κ πολλά άλλα όμορφα ρητά που μας κάνουν να ξεφεύγουμε για second από την κaθημερινότητα κ μετά πάλι να γυρίζουμε πιστοί σε αυτήν ..?ο συμβιβασμός μας κατέστρεψε..η αποδοχή όλων αυτών που μας κάνουν παθητικούς, δειλούς ..όλη αυτή η μάζα,εμείς τα ρομπότ που ακολουθούμε την κάθε διαταγή από τον κάθε άσχετο.. αλλά αυτά είναι μία άλλη ιστορία δίχως τέλος κ άγνωστη αρχή.. ελπίζω πως είναι κ άλλοι αγανακτισμένοι σαν κ εμένα κ κάποια στιγμή όλο αυτό θα εκραγεί φέρνοντας μία ανανέωση που όλοι επιζητούμε..

τελειώνοντας θα ήθελα να κάνω μία μικρή αναφορά σε ένα εξίσου μεγάλο πρόβλημα στις σύγχρονες κοινωνίες, αυτό του ρατσισμού.. μέσα απο αυτό θέλω να πω σε όλους εκείνους που από μόνοι τους κάλεσαν σε μάχη το θάνατο κ τον νίκησαν κ τώρα αντί να βρουν τη ζεστασιά όλων μας αντιμετωπίζονται με σκληρότητα από πολλούς να μην χάνουν τις δυνάμεις τους.. δεν πρέπει να θεωρούν τους εαυτούς τους διαφορετικούς-κατώτερους γιατί τότε εκείνοι είναι η αιτία του προβλήματος..το παρελθόν του καθενός ανήκει μόνο στον ίδιο..κάθε τέλος φέρνει κ μία αρχή.. ίσως αυτοί να γνώρισαν κατά μία άποψη καλύτερα τη ζωή..αυτοί κ πολλοί άλλοι που η ψυχρή κοινωνία μας..εμείς οι ίδιοι στέλνουμε στο περιθώριο..αλήθεια έχετε σκεφτεί ποτέ πως οι άνθρωποι που κατά τη γνώμη μας είχαν την "ατυχία" να είναι τυφλοί ή κουφοί μπορούν να ζήσουν ονειρικές στιγμές που εμείς χάνουμε διότι κάτι δυσάρεστο συμβαίνει τότε να δούμε ή να ακούσουμε..??~~**~~