Ο ΘΑΝΑΤΟΣ.... "Ο θάνατος βάζει ένα τέλος στις φαντασιώσεις μας,αλλά και στα σχέδια μας. Δεν γνωρίζουμε πότε θα έρθει,αλλά ξερουμε ότι θα έρθει στα σίγουρα..... Αυτός μας εξισώνει με όλους τους άλλους ανθρώπους, μας εξισώνει ακόμα και με τα ζώα και τα φυτά.
Αφού δεν γνωρίζουμε την ώρα του θανάτου μας, πρέπει να εργαζόμαστε και να δουλεύουμε με τον εαυτό μας, κάθε στιγμή, ζώντας στο ΕΔΩ ΚΑΙ ΤΩΡΑ. Αυτή η έκφραση είναι πλέον του «συρμού» και από την πολλή, αλλά ανεύθυνη χρήση της, έχασε το βαθύτερο νόημά της. Π.χ. εδώ και τώρα είναι η αυτοπαρατήρηση. Δεν ονειροπολούμε, δεν τρέχει η σκέψη μας, ούτε στο παρελθόν, ούτε στο μέλλον, ούτε σε άλλους τόπους. Η προσοχή μας είναι σε αυτό που συμβαίνει μέσα μας εκείνη ακριβώς την στιγμή.Όχι ευχολόγια, όχι σχέδια για το μέλλον, αλλά δράση. Εδώ και τώρα είναι να λύνουμε τις παρεξηγήσεις μας με τους ανθρώπους άμεσα. Να ζητούμε συγνώμη αμέσως, να ευχαριστούμε τώρα αυτούς που μας βοήθησαν, να συμφιλιωνόμαστε με τους γονείς και τα παιδιά μας αμέσως, γιατί αν ο θάνατος κάποιου μας στερήσει αυτή την ευκαιρία, τότε θα έχουμε να αντιμετωπίσουμε τις ενοχές μας."
Και θέτω ένα ερώτημα:Φανταστείτε ότι γνωρίζετε με βεβαιότητα πως σε μια βδομάδα θα πεθάνετε,πως θα αξιοποιούσατε τις τελευταίες ημέρες σας στην Γη; Διαβάζοντας ένα ποιήμα σκέφτηκα ότι είναι ενα θέμα που δεν εχει συζητηθεί ιδιαίτερα,κακώς βέβαια γιατί όταν σκεφτόμαστε το θέμα ΘΑΝΑΤΟΣ συνηδητοποιούμε πολύ σημαντικά πράγματα και για τον εαυτό μας αλλα και για τους γύρω μας....Ελπίζω να σας πάρω μαζί μου στο ταξίδι των σκέψεων για το συγκερκιμένο θέμα! Παρακάτω γράφω και το ποιήμα που ήταν η κινητήριος σκέψη για το συγκερκιμένο θέμα...
Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΘΑ 'ΡΘΕΙ ΚΑΙ ΘΑ ΄ΧΕΙ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΣΟΥ
Ο θάνατος θα ΄ρθει, και θα ΄χει τα μάτια σου- ο θάνατος που ΄ναι μαζί μας απ΄το πρωί ως το βράδι, άγρυπνος, άφωνος σαν παλιά τύψη ή κάποιο ανόητο πάθος . Τα μάτια σου θα ΄ναι μιά μάταιη λέξη, μια πνιγμένη κραυγή, μια σιωπή . Σαν κι αυτή που κάθε πρωί βλέπεις, όταν σκύβεις μόνη σου πάνω απ΄τον καθρέφτη. Ω αγαπημένη ελπίδα, εκείνη τη μέρα που κι οι δυο θα μάθουμε πως είσαι ζωή και τίποτα.
Ο θάνατος έχει ένα βλέμμα για όλους. Ο θάνατος θα ΄ρθει, και θα ΄χει τα μάτια σου. Θα ΄ναι σα να παρατάς ένα πάθος, σα να βλέπεις ένα πεθαμένο πρόσωπο ν΄αναδύεται απ΄τον καθρέφτη, σα ν΄ακούς χείλια κλειστά να μιλούν . Θα κατέβουμε στην άβυσσο βουβοί.
Παρα πολυ καλο το θεμα φιλε BLACK_ROSES , εγω θα πω κατι αναλογο με οσα λες οπως οτι ο ΘΑΝΑΤΟΣειναι ο καλυτερος μου Φιλος διοτι μου διχνει πως πρεπει να ζησω την καθε στιγμη της ζωης μου σε ολο της το μεγαλειο...και καπου εδω να πω οτι μου εδωσες και το ερεθισμα να ανοιξω ενα αλο πολυ μεγαλο θεμα προς συζητηση ,το θεμᨨ ΑΜΕΣΟΤΗΤΑΣ
o kathenas fovatai ton thanato...kai alimono an den ton fovomastan...den tha eimastan anthropoi kai den tha niothame ton xamo ton allon...isos merikoi merikes fores tentonoun toso poli tin zoi tus gia na niosoun ton fovo auto.den einai aporria apo kati...einai mia anagki...prosopika kai ego fovomoun kai fovamai ton thanato...giati elpizo kai kano oneira,kai opos eixe pei enas sofos..."o anthropos apoteleitai apo elpides kai psevdesthisis.an tu pareis kati,pavei na iparxei"etsi kai ego...thelo na pistevo oti tin epomeni mera tha ksipniso gia na boreso na ziso kai na do alli mia mera ton ilio na xanetai....
ειναι ο καλυτερος μου Φιλος διοτι μου διχνει πως πρεπει να ζησω την καθε στιγμη της ζωης μου σε ολο της το μεγαλειο.
