// ΟΡΙΣΜΕΝΑ ΛΟΓΙΑ ΑΠΟ ΤΟΝ Π.ΣΙΔΗΡΟΠΟΥΛΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΗΡΩΙΝΗ //

Το όνομα μου είναι γεννήθηκα και μεγαλώσα στην ΆΘΗΝΑ στης 15 Γεναρη του 1975 ,στην σύνεχεια θα σας διηγηθώ , αληθειες απο αυτα που εζησα πριν οδηγηθώ στης ουσιες ,την καταβαση στον προσωπικο μου 'Αδη ,το ταξιδι μου στο σκοταδι για να φτασω στο φως της απελευθερωσης.. Στον κόσμο των λεγώμενων ναρκοτικών,γνωρισα πολλες ,μα μια μονο σχεση ,που κρατησε περιπου για 5 χρονια ,μια μονο σχεση που με οσες αλλες και αν χανομουν ,οταν ξαναγυρνουσα εκεινη παντα ηταν εκει ,παντα ,αρκει να την πληρωνα. Hταν σχεση εξαρτησης αλλα οχι ανθρωπινη ,μιλαω για εκεινη που ξερει,ξερει να σε οδηγει σε αυταπατες,ξερει να σαπιζει τα θελω σου, μπορει να τρωει σιγα σιγα  σωθικά και πνευμα και να μην το παιρνεις είδηση, ξερει να σε σκοτώνει στην κυριολεξια ,εχει "ταλεντο" στο να σου πουλαει το παραμυθι και εσυ να το αγοραζεις, να σε παραμυθιαζει και εσυ να πληρωνεις για αυτο, μιλαω για εκεινη.. την σκονη που την ονομαζουν ηρωινη.
Ενα χρονο πριν περιπου τα μπλέξω με εκεινη ,γνωρισα και καποιες αλλες  ουσιες ,και ενα συγκεκριμενο  ειδος απο αυτα  τα επαιρνα με τις χούφτες σαν να  ηταν καραμελες, ειχα εθιστει αρκετα με αυτα. Στην συνεχεια ξεκίνησα την σχέση μου με εκείνη και μαγευτικα ,στο ενδιαμεσο  ηρθα σε επαφη και με  πολλες αλλες ψυχοτροπες ουσίες.. ομως ποτε δεν κολησα οσο με "εκεινη"   Στον στρατό εκανα χρήση πολύ αλκοόλ με λίγα λόγια και πριν μπω στον κοσμο των παράνομων "ναρκοτικών" ,εψαχνα τροπο να (ξεφυγω) δηλ.ενα τροπο φυγης, και τον βρηκα τοτε στην νομιμη ουσια, το Αλκοολ .Το αλκοολ απο την πλευρα του, βέβαια εχει την ίδια λειτουργία που εχουν και οι  αλλες ψυχοτροπες ουσιες ,τα λεγομενα "ναρκωτικα"στην χρηση τους ,απλα απο ουσια σε ουσια αλλαζει το "φτιαξιμο ". Tο λυπηρο ειναι οτι γινεται διαχωρισμος και αυτο ειναι μια παγιδα για καπιον ,που ειναι στην διαδικασία της απεξαρτησης,ακομα και οταν τελειωσει το προγραμμα ,παραμενει  εξισου παγιδα.. Σιγουρα οταν καποιος πρεπει να παρει χαμπαρι οταν καταναλωνει πολυ αλκοολ συστηματικα οτι ειναι μια καποια ενδειξη ,πως κατι δεν παει καλα,ισως ενα καμπανακι. Βουτια για τα καλα μεσα στην χρηση Ουσιων, εκανα στα 21 μου χρόνια περιπου για την ακρίβεια τελη Σεπτεμβρη του 95 ,μόλις είχα απολυθεί από φαντάρος ,μπηκα μεσα στα "μονοπατια" ,και αφου ειχα  γνωρισει οπως ειπα και πιο πανω πολυ καλα τα χαπια και εκανα καταχρηση ,μετα οδηγηθηκα σαν προβατακι και γνωρισα την ηρωινη.

Ισως κάποιοι να εχεται ,περάσει από την Ομόνοια και την πλατεία βαθης και έχετε δει το χάλι και την καταντια των τοξικομανών, μοιάζουν σαν σκιές που φλερτάρουν με το Θάνατο. Η εξαθλίωση σε όλο της το μεγαλείο . Ηρθε και μια βολτα η ηπατίτιδα C, απο τον οργανισμό μου ,η οποία μου μεταδόθηκε από χρήση σύριγγας ,διοτι έκανα και ενδοφλέβια χρηση ηρωινης. Για να μπορέσω  να την θεραπεύσω, εκάνα χημειοθεραπεία,μετα το τελος της θεραπείας αυτης ,ακολουθησα  την διαδικασια μιας συγκεκριμένης εξετασης ( P.C.R)για να δω  με την ηπατιτιδα τι εγινε ,και σταθηκα τυχερός  οι απαντησεις εδειξαν αρνητικό, ανταποκριθηκε ο οργανισμος μου στην χειμιοθεραπεία και θεραπευτικε απο την C. Η χημειοθεραπεία για την ηπατιτιδα ονομάζετε Ιντερφερόνη    και εχει πολλες παρενέργειες. Ορισμένες απο αυτες ειναι : κόπωση, εξάντληση, νεύρα,εντονοι πονοκεφάλοι, πυρετο ,πόνους στα κόκαλα ,στους μυς , ρίγη , κ.α H ουσία απο μονο της δεν λεει τιποτα, η ηρωινη π.χ ειναι μια σκόνη που αν την πεταξεις το πολυ πολυ να σκορπιστει να την παρει αερας , αντε να την βρει και κανα περιστερι να την φαει και μετα να την κουτσουλισει, δε λεει τιποτα η ουσια σαν ουσια οσο το γιατι ξεκινάει κανείς την χρήση της ουσιας...Δεν ξεκιναει καποιος να παρει ουσιες οτι μορφης να ναι και να  φτασει να  εθιστει-εξαρτηθει,ετσι απλά ,για μαγκιά η από περιέργεια, η για πλάκα,η για να γουστάρει οπως πολλες φορες ακουγετε απο παιδια, να ξερετε οτι αυτη η εκφραση ,αυτο το "ετσι γουσταρω " η "για να φτιαχτω" κρυβει πολλα απο πισω, τίποτα δε ξεκιναει έτσι ξαφνικά , πάντα κατι προ-υπάρχει..   . Οι λόγοι που οδηγήθηκα στις ουσίες ήταν το ψυχικό κενό που ειχα,αυτο εμφανιστηκε απο την θλιψη,την πολυ μιομενη εως μηδαμινη πιστη στον εαυτο μου,ετσι η μοναχικοτιτα  δεν αργησε να ερθει μεχρι που εγινε φιλη μου, ομως καπου στην πορεια  μπλοκαρα, μπερδευτικα ,απογοιτευτικα ,χαθηκα μεσα μου; και εφερα στην παρεα την μοναξια. Οι αιτίες που την προκάλεσαν την μοναξια ήταν οτι απεφευγα τους ανθρωπους διοτι νομιζα οτι δεν ειμαι τιποτα για αυτους, η στην καλυτερη οτι μονο θα με κρινουν, σχολιασουν, προσβαλουν κλπ. Νόμιζα οτι ολη η γη γυρνουσε γύρω απο μενα αλλα με κακές -αρνητικές προθέσεις.   Ας ξεκινησω καπου εδω να κανω βουτια απο ψηλα , στα πιο βαθια/. Το λεω αυτο διοτι θα αρχισω να λεω λεπτομεριες,θα γινω πιο αναλυτικος.  Η μπασταρδεμενη λοιπόν Μοναχικοτιτο- μοναξιά μου, ηταν μια απομόνωση τοσο εσωτερικη οσο και εξωτερικη οπου, σημαντικος παραγοντας  αυτης ηταν η χαμηλή αυτοεκτίμηση. Η αυτοπεποίθηση οπως και η αυτοεκτιμιση είναι μια στάση που επιτρέπει στον ανθρωπο να έχει μια θετική αλλά και ρεαλιστική αντίληψη για τον εαυτΟ του και για τις ικανότητές του να χειρίζεται τις καταστάσεις ή τις δυσκολίες που το αφορούν,πως ημουν εγω δηλαδη; ακριβως το αντιθετο, εφοσον απΟφάσησε μια "φωνη" μεσα μου να με πισει απο δω και περα πως ειμαι ασημαντος και λιγότερος ,κατωτερος από τους υπόλοιπους ανθρώπους . Δεν γεννήθηκα βεβαια ετσι αμφισβιτοντας τον εαυτο μου ,ουτε και εγραφε σε μια ταμπελα στην θερμοκοιτδα μου "αυτο ειναι το "χαμηλης αυτοεκετίμισης παιδι".Όλα αυτά δημιουργήθηκαν μεσα απο το,οικογενειακό μου περιβάλλον, εκείνοι μου μετέδωσαν-δημιουργησαν όλα αυτά. Ο μοναδικος τροπος "επικοινωνιας" που ειχε ο πατερας μου μαζι μου ηταν οι συνεχΟμενες παρατηρησεις-κριτικη αρνητικη ,οι φωνες ανευ λογου, οι προσβολες,δημιουργοντας μου πολυ φοβο,φοβο,φΟβο και φοβο  Με της συμπεριφορες  και την σταση αυτη που ειχε, αισθανομΟυν πολυ μιονεκτικα,στεναχώρια ,ετσι μεγαλωνε ολο ενα και πιο πολυ το αχγος μου,η θλιψη μου, ο φοβος μου,ο πανικος, η "μοναχικοτητα" μου.  Αν υποθεσουμε οτι μπω στην δικη του θέση, ενοω στου πατερα μου, με το σκεπτικο το καθαρο που εχω σημερα , θα 'λεγα πως, με τους τροπους της "βουβης" επικοινωνιας , μεσα απο φτωχη προσπαθεια, της φωνες απο τον πανικο του λογο ανασφαλειας; τα νευρα του ,απο αντίδραση προκειμενου να πυστεί και 'κεινος οτι να ειναι "γονιος" αλλα  η ιστορια  τελικα,εδειξε οτι οχι μονο το προσπαθουσε με αγαρμπο τροπο, αλλα καταφερε να μου αφερεσει την μορφη ,την ιδεα,το προτυπο,την αναγκη , ενος πΑΤΕΡΑ. Ετσι μέσα στην παιδική ψυχή μου φυτευτικε το ότι ειμαι ασήμαντος ως ανθρωπος απο τους υπολοιπους, "ανημπορος" για να μπορεσω να βαλω στοχους,σκεπτομουν και πυστεψα οτι ειμαι "αναξιΟς"στο να καταφερω να διεκδικισω πραγματα στην ζωη μου.Ο "Μορφεας"ο θεος των ονειρων ειχε ξεχαστει, ακομα και για αυτον πυστηκα οτι δεν μπορω να τον εχω. Εβλεπα μονο τον πατερα του τον "Υπνο"αλλα και αυτον πολλες φορες καταφερα να τον χρησιμοποιω για να καλυψω -καταπιεσω-κοθκοθλοσω τα συναισθηματα μου.Ευτηχω ο Μορφεας, στην διασταση του υπνου μου ερχοταν,ηταν αναγνωρισιμος,αλλα μονο εκει ,εφοσον μονο οταν κοιμομουν ονειρευομουν....  Δυσ λειτουργούσε το καλο, δηλαδη δυσκολευομουν πολυ,εφοσον αυτα που με ενοχλούσαν δε τα μηλουσα , τα καταπιεζα ειχα φτάσει να φοβάμαι να του μιλήσω,μεχρι να τον κοιταξω ακομα και  μες στα ματια  απεφευγα πολλες φορες.
 Φοβάμουν,να θέλω,ψυχαναγκαζομουν να μην θελω,πυστεψα οτι δεν επρεπε να θελω, οπως και οτι δεν πρεπει να λεω, ΟχΙ.   Πολλες φορες σκεφτηκα να βαλω τερμα στην ζωη μου ,μεχρι που η σιωπη μου , εφτασε να γινει συνηθεια . Ο πατερας μου ειχε γινει  πια η προσωποποίηση του φοβου. Εψαχνα τροπο να βγω απο την καταπιεση ειχα αναγκη να παρω αναπνοη, ,αρχησα να τρεχω και να ψαχνω να βρω οξυγονο, ομως η φυγη μου με εβγαλε σε μερη μαγικα-παραμυθενια ,και ετσι παραμυθιαστηκα.. Ο γονεις μου , μου μετεδωσαν μου περασαν, μου κληροδοτισαν τις δικές τους αμφιβολίες και ανησυχίες τις δικες τους ανασφαλειες σαν γονεις,το δικο τους κοινωνικο αγχος και τους δικους του φοβους. Η μητέρα μου από την πλευρά της μου μετέδωσε τον ρολο του καλου παιδιου , αλλα και το να ανεχομαι αρκετα οπως και 'κεινη εκανε. Οι γονείς μου σίγουρα δεν είχανε σκοπό να με οδηγήσουν στην φυγη ,στης ουσιες ,στην τοξικομανια, ομως εκει στραφηκα αυτη ηταν η φυγη για μενα .Δεν να κρινω,ουτε και κρατω κακια σε κανενα, για τις πραξεις του.   Ξερω, και εφοσον πλεον ξερω λογους και αιτιες που οδηγηθκα στο αδιεξοδο της φυγης και συγκεκριμενα της ηλιθιοσκονης ηρωινης, το μονο που κανω ειναι υπευθηνα να,κρινω μονο τον εαυτο μου για την οποια επιλογη του αρνητικη η θετικη, για την προοδο του και  να εστιαζω μονο σε αυτα. Στα κρίσιμα χρόνια που σχηματίζεται η προσωπικότητα ενος παιδιου η κατανόηση οπως και η συζήτηση  θα λεγα οτι επιβαλετε με το παιδί ,τα παιδιά που έμαθαν από νωρίς να εκτιμούν ,να σέβονται τους εαυτούς τους και τους άλλους, να είναι υπεύθυνα -να μην εξαρτιοντε απο κανενα και να έχουν αυτοπειθαρχεία, η πιθανότητα να δοκιμάσουν ουσίες είναι πολύ μικρή,οπως ειναι και γεγονός ότι ιδιαίτερα το στάδιο της εφηβείας μέσα στις δυσκολίες της εξέλιξης της ολοκλήρωσης της ταυτότητας και της αποδοχής του στενού και ευρύτερου περιβάλλοντος, βιώνουν κατά τον πιο έντονο τρόπο τον σκληρό ανταγωνισμό της σύγχρονης κοινωνίας, την μοναξιά που ο ανθρωπος της μεγαλούπολης αισθάνεται, την ασυνέπεια λόγων και έργων των μεγάλων και από τους ίδιους τους Γονείς του, από την έλλειψη συναισθηματικών δεσμών στην ίδια την οικογένεια .Το σημαντικο ειναι οτι το οικογενειακό περιβάλλον, όπου και μεγαλώνουμε παίζει πολυ μεγαλο ρόλο, στην όπια εξελίξη μας ως ανθρωποι.

Είχα γίνει πολυ αυστηρος με τον εαυτό μου ,ο χειρότερος κριτής του εαυτού μου,εφόσον αυτό έκανε και ο πατέρας μου σε μενα, σπάνια έως καθόλου μπορούσα να βρω κάτι θετικό πανω μου.

 Αυτό σιγά,σιγά άρχισε να περνάει και στην συναναστροφή μου με τον έξω κόσμο. Αισθάνομουν λυπημένος επειδή εστιαζα την προσοχή στα υποτιθεμενα ελαττώματα,νομιζα για οτι γινεται γύρω μου πως εφταιγα εγω.Ειχα βαλει σκοπο, ολα να πρεπει να τα κανω τέλεια και οταν δεν ηταν επιθυμητο το αποτελεσμα μου, κατηγορουσα τον εαυτο μου, σε σημειο να στεναχωριεμε, κατι μεσα μου αρχιζε να με ψυχαναγκαζει, μια φωνη;  οτι πρεπει! ,να τα εχω ολα τελεια.

 Αν ελεγα κατι λαθος; εκανα πολυ αυστηρη κριτικη στον εαυτο μου.Όταν τα πράγματα  γενικος,δεν πηγαίναν καλά ,θεωρουσα ότι αυτό είναι δικό μου λάθος.Ειχα φτασει να νομιζω-πιστευω οτι εγω ,προκαλω δυστιχια στους αλλους, η οτι  αν μηλαγα με καποιον/ους πάντα ειχα το αγχος,την εμμονη οτι κουραζω η οτι ενοχλω.

 Παρα πολλες φορές,ευχάριστα γεγονότα  με εκάναν να αισθανθώ χειρότερα διοτι σκεφτομουν οτι "δεν μου αξίζει αυτό,ως που το πυστεψ Τα ευχαριστα γεγονόντα γενικος δεν τα αντεχα ,και αρκετες φορες δεν ημουν καλα επειδη ημουν καλα , ολο αυτο το μπερδεμα διοτι η διαχειρηση των θετικων συναισθηματων μου ηταν κατι το αγνωστο.

 

Μια "τραυματική" εμπειρια,ασχημη ,παιδική ηλικια η κάποια ασχημη σχεση στο παρελθόν, πολλες φορες συμβαινει να ανοιγουν τα WιNDOWS  του υποσυνειδητου και να

ξαναδημιουργούμε για τον εαυτό μας παρόμοιες περιστάσεις, ίσως διότι έτσι συνηθίσαμε να ζούμε δυστηχώς,η ίσως διότι κατά βάθος επιθυμούμε μια ευκαιρία να ξαναπαλέψουμε με αυτό.. που μας φόβιζε και να βγούμε νικητές.

 ..Ξύπναγαν τα χτυπημενα ,στο πισω μερος του μυαλου μου,τατουαζ απο βιωματα, κάθε φορα ,που καποιος εδειχνε τετοιες συμπεριφορες, που μου τα θύμιζαν ,αρνητικες συμπεριφορες-καταστάσεις προς εμενα ,της προεφιβικης και μεταεφηβικης παιδικης μου ηλικίας,οπως αυτες που εβγαζε  και απορροφουσα σαν σφουγγαρι τοτε μικρος στο μικρο φτωχο ευεσθητο μυαλο μου ο πατερα μου.

Ολα ξαναζωντανευαν, εικονες-flash! απο το παρελθον,ετσι ο πανικος εκανε της εμφανίσεις του,με τοση αγένια & θρασος. 

 Ενιωθα φόβο ,απομακρυνομουν απο οποιον ανθρωπο μου θυμιζε τετοιες συμπεριφορες ,οπως και τοτε μικρος,ενιωθα και πυστευα παλι και ξανα παλι και καθε φορα ...ολα αυτα τα  απογοιτευτικα αρνητικα συναισθηματα, που ειπα πιο πανω....

Ομως,το σημαντικο ειναι οτι μεσα απο τους αλλους που μου εφερναν τα λογια η της πραξεις εικονες,μνημες απο το παρελθον, μου επιβεβαίωναν για αυτα που ειχα πιστέψει για μένα ,(οτι δηλαδη δεν αξιζω,και ολα τα υπολοιπα...). ελεγα λοιπον Θοδωρη  αρα; οντος εισαι ενα μικρο κομματι μηδενικου, ματαια προσπαθεις να παλεψεις να πυστεις για το αντιθετο.

 ..Αποτελεσμα; να αυξανετε ολο ενα και περισσοτερο η ανασφάλεια, και να μιονω η κοινωνικοτητα μου ,να κλείνω ολο και πιο βαθια τα ανεκφραστα συναισθήματα μου,να παθαινω απο ενα σημειο και μετα κρισεις καταθληψης...

Θυμάμαι οτι απο καπΟια στιγμη και επειτα αρχιζα να τρομαζω πολυ ευκολα,με τον παραμικρο θορυβο.

Ειναι πολλά αυτά που ανακάλυψα και εμαθα όσο ήμουνα κύριος μέσα στην δευτερη φαση ,την κλειστη ,οπου τελειωσα τον Ιούνιο του 2003 και ήμουνα 7μιση μήνες εκει,αλλα επειδη ξανα γυρισα ( επεσα)στον παλιο τροπο ζωης, της χρησης χρειαστηκε να ξαναμπω παλι στην κλειστη φαση για να δουλεψω ακομα πιο πολυ καπια πραγματα με τον εαυτο μου,διότι απ'οσα ανακαλύπτεις και γνωριζεις ,ειναι υγειές να ρίχνεις μια γρήγορη ματια στο παρελθον και να προχωρας ..αλλιως πετρώνεις και κινδυνευεις να καθηλωθείς εκει ατενιζοντας το παρελθόν με επαναλαμβανομενες αρνητικες σκεψεις διμιουργοντας εθισμους και αυτοι xτιζουν την ατομικη μας κολαση.Εγω το πηρα χαμπάρι γρηγορα και ετσι ξύπνησα και εφυγα απο την φυγή μου.

Μπήκα λοιπον, ξανα στην εσοκλειστη φαση  την ολοκληρωσα για δευτερη φορα,και συνεχησα,παλι στην κοινωνικη επανενταξη με πολλές ομαδικες δραστηριότητες οπως ψυχοθεραπεία και οχι μονο ,αλλα και πολλές αλλες σημαντικες ομαδικές διαδικασίες, μπορεσα σε μεγαλο βαθμο να εκτιμησω ,να αγαπησω τον εαυτο μου ,να τον σεβομαι,να εχω φωνη και λογο,να στεκομε Ορθα, να ειμαι Συνεπης, να να εχω διαρκεια στην διαχηρηση συναισθηματων μου , να βαζω τα προσωπικα μου ορια,κ.α ωστε στην συνεχεια να μπορω να κανω ξεκαθαρες ,αληθινές ,Ανθρώπινες ουσιαστικες σχέσεις" κατι που με δυσκολεψε και ακομα με δυσκολευει . Ισως ακουστεί παράλογο αλλα φαινεται πως ολη αυτη η περιπλανηση μου και το κατρακύλισμα μου στον δικο μου Αδη ,μεσολάβησε για να βρω γνωρίσω στην πορεια τον εαυτό μου.

 Ολος ο χρονος που ξόδεψα-χαράμισα στον κοσμο της παραμύθας μεσολαβησε κατι σαν συλλογη εμπειριων, ολη αυτην τη συσσωρευμέμνη πείρα που το αλλο ονομα της ειναι,ο χρονος την βιωσε το εγω και το σώμα μου,μου εδειξε τελικά το που να κοιτάξω για να βρω αυτο που ζητάω,Εμενα. Ο χρόνος-εμπειρια-βιωματα με οδηγησε δυσκολα ισώς, στον "σωστο" χωρο,πιον; το μεσα μου που ηταν παντα μεσα μου,απλα δε το γνωριζα ετσι επιστρέφοντας καταφερα να μπορω να τα δω Ολα απο μια αλλη οπτική γωνια,ηρθα σε μια καινουργια πραγματικότητα. Ο ατομικος μου ψυχοθεραπευτής κυριος ,οπως και οι αλλοι με την σειρά τους με τον μοναδικό τους τρόπο ,μου περασε μου μετεδωσε ,με εμαθε να δω αυτη την μοναδικη αξια, προσωπικοτητα, ομορφια και ζωντανια που εκρυβα μεσα μου. Μπορει ο καθένας αυτο να το κατακτήσει ,ο καθε ενας που νομίζει η πυστευει οτι δεν αξίζει ,να αποφασίσει να κανει κατι για αυτο για να καταφερει ,να ριξει μια ματια στον καθρεφτη οχι για τη μορφη που αντικατοπτριζεται ,αλλα για τον εσωτερικο πλουτο, την ενδοτερη φιγουρα. Ασχημες σκεψεις,βεβαια εμπειριες και καταστασεις πολλες φορες ,επηρεαζουν αρνητικα τη διαθεση μου ,οπως ειπα και πιο πάνω ,την καθημερινοτητα ,ευκολα ομως ανατρεπονται ,αρκεί να μην χασω-ξεχάσω το κλειδί που εχω κατακτιση,αυτο που ανοιγει την πορτα της ψυχης μου,αυτη που μπενει πραγματικο φως.  ..Και το εψαξα, το βρηκα, το εχω, το διαχειρίζομε, δεν ειμαι παντα και ο καλυτερος διαχειριστης αλλα το παλευω..  Στο να μην χάσω το κλειδί ,βοηθησε και βοηθαει o ατομικος ψυχο θεραπευτης μου  δειχνοντας τον τροπο, τον δρομο, ποτέ ομως ετοιμες λύσεις.Αν εχει κάποιος επιμονη και θέληση βλεπει τον τροπο και βρησκει τον δρομο,αλλιως ακολουθει μαγικα ραβδακια... Ανοιξα το υπογειο να βγουν τα σκυλια , τα γνωρισα και μπορω και τα αντιμετωπιζω.. Ειμαι σιγουρος οσο και ο θανατος ,οτι κοσμος εξω , η κοινωνία και η καθε κοινωνία δεν αλαξε εμεινε το ιδιο,ισως να ναι και χειρότερα ,αλαξα ομως εγώ και αυτο ειναι το  σημαντικΟτερο για μενα. Δεν είναι ακατόρθωτο ,να σταματήσεις τις οποιαδήποτε ψυχοτρόπες ουσίες που σε φυλακίζουνε στον ίδιο σου τον εαυτό. .Δεν είναι ακατόρθωτο να αλλάξεις τρόπο στάσης ζωής,φτανει να το θελεις ,οσο και δυσκολο να ειναι ,φτανει να το αποφασισεις να κανεις υσχηρη την θεληση σου και να το πιστεψεις. Εχω επιλέξει να μην είμαι πλεον θεατής, αλλα ΠΡΩΤΑΓΩΝΗΣΤΗς στη δικιά μου ζωή, να είμαι πάντα σε θέση να αναλάβω τις ευθύνες των πράξεων μου και των λαθών μου. Να προσπαθώ, να αλλάζω και να προχωράω μπροστά ,να να σέβομαι και να εκφραζω αυτά που νοιώθω. Να μαθαίνω από τα λάθη μου και να σηκώνομαι βλέποντας το φως να λάμπει πάλι. Να είμαι κοντά στους δικους μου αγαπημενους ανθρωπους, . Τελος και κλεινοντας την Καταθεση Ψυχης ,να πω πως ,δεν είμαι ειδικος επαγγελματιας ,ή επιστημονας, ψυχολογος ψυχοθεραπευτης και, αναμφισβήτητα, δεν έχω κανένα συμφέρον. O σκοπος που ανοιξα την ψυχη μου εδω σε αυτο τον τον τοπο ,ειναι διοτι το χω αναγκη να πω να μοιραστω οσα ειδα -εζησα για το πως ειχε γκρεμιστει η ζωη μου και πως την ξαναχτιζω παλι ,αυτη την φορα με γερα θεμελεια. Η καταθεση Ψυχης εγινε ωστε να  μοιραστω , να προβληματισω ,να πληροφορισω, να περάσω αισιοδοξα -θετικά μυνηματα,οπως και το να ευεσθητοποιηθούν ορισμενοι η να ταρακουνηθούν κάποιοι αλλοι.... Ευχής έργον θα ειναι μέσο του XRTCUPXRTC club,που εχω φτιαξει με την φιλοξενια του Pathfinder ,


να καταφέρει εστω και ενας να βγεί απο την "φυλακη" του ,να μπορέσει να σηκωθεί ορθιος ,να δει παλι το φώς της ψυχής του,και να σταθει ορθά με το κεφάλι ψηλα ..! ....Kαι για κάποιο λόγο οπως  προ  ανέφερα και στο ΜΕΡΟς1  που  εσεις θέλετε να μου πείτε - γραψετε κατι , και δεν θέλετε να φάνει εδω στο "club",υπάρχει παντα  η ηλεκτρονική  μου  διέυθηνση..    8odwris@pathfinder.gr

Ξημερώματα στο Σταθμό Λαρίσης…πάνε τώρα 3 χρόνια…

Ψηλός, γεροδεμένος, καλοντυμένος, με γυαλιά, όχι πάνω από 25 χρονών περιμένει όρθιος το τραίνο, με την παραφουσκωμένη του τσάντα μπροστά στα πόδια του. Λίγα ακόμη άτομα στέκονται γύρω γύρω, αλλά αυτός ξεχωρίζει…στέκεται μόνος…δεν κοιτάζει κανέναν…Δεν έχει προσέξει το ζωντανό—νεκρό ον που τον πλησιάζει σερνόμενο από το πλάι. Περίπου συνομήλικός του θα ‘τανε, όμως τα σημάδια της χρήσης είναι έντονα επάνω του…ο χρόνος έχει χάσει κάθε νόημα πια γι’ αυτόν…Όταν είχε πλησιάσει αρκετά, τείνει στον άλλο το χέρι…ξέρετε αυτή τη γνώριμη κίνηση που όλοι μας έχουμε δει. Ο άλλος απλά τον κοιτάζει αγριεμένος. «Κανά ψιλό ρε φίλε…ξέρεις…», ναι, κατάφερε να ψελλίσει το ον. Με μια αστραπιαία κίνηση, το δυνατό χέρι του καλοντυμένου νεαρού του αρπάζει το λαιμό και τον στέλνει κάμποσα μέτρα πιο κάτω—ήταν δεν ήταν βλέπετε 40 κιλά—πολύ πιο κάτω…παραλίγο να πέσει στις γραμμές…Στιγμιαία, όλα τα μάτια γύρισαν…κι είδαν…κάποια παγωμένα γελάκια ακούστηκαν από μια παρέα φαντάρων λίγο πιο πέρα…Για λίγα δευτερόλεπτα μόνο κι έπειτα όλα τα βλέμματα επέστρεψαν στην αρχική τους απάθεια…Το ον μάζευε ό,τι είχε απομείνει από αυτό κι εξερχόταν «ηρωικά» από το σκηνικό.

Κι αναρωτιέμαι…Ποια θα ήταν η αντίδραση των παρευρισκομένων αν οι ρόλοι ήταν διαφορετικοί; Πόσοι θα είχαν ορμήξει να φάνε ζωντανό το πρεζόνι που τόλμησε να απλώσει χέρι;

quote:

---

Originally posted by: 18`odWriS`
"  // ΟΡΙΣΜΕΝΑ ΛΟΓΙΑ ΑΠΟ ΤΟΝ Π.ΣΙΔΗΡΟΠΟΥΛΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΗΡΩΙΝΗ // Heroin στα αγγλικά, Ηρωίδα είναι η μετάφρασή του στα ελληνικά. Γιατί βλέπεις ο άνθρωπος που την ανακαλυψε νομιζε οτι ανακαλυψε το φαρμακο ποθ θα εσωζε τους μορφηνομανεις .Ετσι ένας εν ενεργεία ηρωϊνομανής, ενώ όσο έχει τη δόση του είναι καλά, πολύ καλά, όταν δεν την έχει νομίζει ότι θα πεθάνει. Δεν έχει καμία αίσθηση χρόνου, ξεχνάει παρελθόν, παρόν και μέλλον είναι πολύ συγκεχυμένα μέσα του. Εχει τόσο πολύ αντιφατικά συναισθήματα που μέσα σε είκοσι λεπτά το μίσος και η αγάπη εναλλάσονται με μεγάλη γρηγοράδα. Για το φίλο; Δεν υπάρχει φίλος. Πουλάει και την ίδια του τη μητέρα για μια δόση. Ο φίλος και γενικά τα συναισθήματα αυτά είναι αφημένα στην κρίση της ηρωίνης. Πίσω δε απ' όλα αυτά κρύβεται μια αιώνια απειλή, που ανήκει μόνο στην ηρωίνη. Ετσι λοιπόν κάποια στιγμή ο ηρωινομανής είναι μόνος του αυτός και η ηρωίνη, κι ανάμεσά τους δεν είναι τίποτα άλλο παρά μια απελπισμένη κραυγή. Γιατί σ' ότι μισεί, σ' ότι αγαπά σ' ότι αισθάνεται είναι αυτός αλλά ουσιαστικά είναι η ηρωίνη, κρυμένη από πίσω του. Για εγώ; δεν χρειάζεται καν να μιλάει για εγώ, αυτός ο άνθρωπος άγνωστε νεαρέ. Γιατί ότι στεγανό είχε να προστατεύσει το εγώ του, έχει τρυπηθεί, έχει σπάσει, έχει ανοίξει, όπως ανοίγουνε οι φλέβες όταν τις κόβεις με το ξυράφι, όταν αυτοκτονείς ή όταν τις τρυπάς με τη σύριγγα για να πάρεις τη δόση σου. Ετσι λοιπόν καταλαβαίνεις ότι ο ηρωινομανής βαδίζει σ' ένα μονόδρομο που έχει μία και μόνη κατεύθυνση, όπου η αλήθεια και η ψευτιά παύουν να διαχωρίζονται, είναι το ίδιο πράγμα. Ακόμη το φως και το σκοτάδι, φτάνουν να είναι το ίδιο πράγμα. Οσο για την ηρωίνη ποτέ καθαρά δεν θα δεις κατά πόσο είσαι επηρεασμένος απ' αυτή ή όχι και κατά πόσο την έχεις ανάγκη. Αυτή παραμονεύει πάντοτε στη σκιά και όπως σου είπα είναι μονόδρομος, έχει μια καρδιά και μια παντιέρα. Γι' αυτό άγνωστε νεαρέ σε προειδοποιώ είναι η ηρωίνη και να μην ξεχαστείς ποτέ να νομίζεις ότι την ελέγχεις ότι ξέρεις τι ζητάς και το γιατί..."

---

Γεια σου φιλε μου,χαιρομαι που εισαι καλα...Εκανα το ιδιο λαθος με σενα,ηθελα να κρυψω τον εαυτο μου απο απο μενα<!>Ημουν μικρη οταν αρχισα τις βενζινες,τα τσιγαρα,τα χαπια...μολις 13!Αθωα ψυχουλα,παιδι...Με παρενοχλουσε ο αδερφος του πατερα μου απο τα 8,ηξερα τη εψαχνα μεσα στα σκατα..ηθελα να ξεχασω,να μη σκεφτομαι.Κλειστηκα λοιπον στον εαυτο μου,πιστεψα πως κανενας θεος δεν υπαρχει ή οτι δε με προσεξε τη μερα που γεννηθηκα...ακομα το πιστευω.Η ιστορια απο τα 8 μου με εγκατελειψε στα 16.8 ολοκληρα χρονια μου τα εκλεψε αυτος ο πουστης και να ταν μονο αυτα....Επινα πρεζα για 3 χρονια αλλα μονο τον τελευταιο καθημερινα,εκοψα ευκολα μαζι με τον φιλο μου...εγω τραβηξα αυτον κ αυτος εμενα.Ηξερα πως αν συνεχιζα τον επερνα μαζι κια αυτος ηταν σε ασχημη κατασταση.τωρα ειμαστε μια χαρα και οι δυο μας ,ειμαστε ακομη μαζι κ ελπιζουμε να πορευτουμε μαζι...ηταν ο μονος που εμαθε γιατι,γιατι ολα αυτα...πονεσα πολυ κ το μονο που μου χαριζε τη ληθη ητν αυτη η γλυκια κολαση.Εμενα με βοηθησε...δεν θα ημουν εδω τωρα αν δεν ειχα βρει αυτα τα μαυρα μονοπατια να με καταπιουν τοτε...

Να'σαι παντα καλα

Η ηχω της ψυχης μου

paidia boh8eiaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaa!!!!!eimai apo kalamata 26 xronon k xomenos sta narkotika edo kai 10 kataramena xronia.kourastika bare8ika aganaxtisa na 3ypnao k leoo...tora ti kano gia na bro na pio?goneis kopela oikogeneia lene:autos.....aston kameno xarti einai... alla ego paleuo monos mou kai tora mporo kai tora mporo alla sto telos a.........ia!!!sas milao sovara den mporo allo k piano ton eauto mou na leei :konte 3ereis kati gia na 3ekourastis prepei na kai na pe8aneis k leo panagitsa mou na ne h teleutaia fora kai na me steilei konta sou giati esu mono magapas k me noiazesai..meta apo th preza to xaos 1 stous 1000lous glitoni lene..telos ena kommati armozei gia mas tous adikoxamenous sti maxh gia ti P............NA pou legetai ZWH.